لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 91 : پاره پاره دل حزین مرا
غزل شمارۀ 92 : عید شد و عالمی کشتۀ جولان ترا
غزل شمارۀ 93 : بگشا دری از تیغ جفا سینۀ ما را
غزل شمارۀ 94 : جدایی می کَند بنیاد ما را
غزل شمارۀ 95 : ای با تو زگل فراغ ما را
غزل شمارۀ 96 : چنان محروم خواهد یار از دیدار خود ما را
غزل شمارۀ 97 : خار غم بیخ فرو برده در آب و گِل ما
غزل شمارۀ 98 : به سبز خطیِ يار و سفید مويیِ ما
غزل شمارۀ 99 : ای خسته دل شکستۀ ما
غزل شمارۀ 100 : هر شبی از تو درین گوشۀ کاشانه جدا
غزل شمارۀ 101 : ای در اَبرو گره افگنده چه حالست ترا
غزل شمارۀ 102 : به اسیران نظری نیست ترا
غزل شمارۀ 103 : گرچه هر روزی ز صد ره کم نمی بینم ترا
غزل شمارۀ 104 : آنکه از حلقۀ زرگوش گرانست او را
غزل شمارۀ 105 : کیست آن مَهْ که درآمد ز در خلوت ما
غزل شمارۀ 106 : ساقی به جَدَل حل نشود مسألۀ ما
غزل شمارۀ 107 : ای مهر تو از صبح ازل هم نفس ما
غزل شمارۀ 108 : کار ما جز فکر مردن نیست دور از یار ما
غزل شمارۀ 109 : ساقی بیا که دور فلک شد به کام ما
غزل شمارۀ 110 : کاش ویران شود از سیل فنا خانۀ ما
غزل شمارۀ 111 : هر کجا جلوه کند آب بت چالاک آنجا
غزل شمارۀ 112 : طرف باغ و لب جوی و می نابست اینجا
غزل شمارۀ 113 : صبر از دل و دل از من و من از وطن جدا
غزل شمارۀ 114 : ترا ای نازنین هر سو ز دلها صد سپه بادا
غزل شمارۀ 115 : برفت عقل و دل و دین و ماند جان تنها
غزل شمارۀ 116 : خال و خط جانفزاست اینها
غزل شمارۀ 117 : روحی فداک ای صنم ابطحى لقب
غزل شمارۀ 118 : بَداَ برق بَطحاء وَ الدّمع ساکب
غزل شمارۀ 119 : به گوش مَه رسد آواز یاربم هر شب
غزل شمارۀ 120 : به مَه من که رساند که من دلشده هر شب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به آغاز گنج است و فرجام رنج
* پس از رنج رفتن ز جای سپنچ
شعر کامل
فردوسی
* به رنگ و بوی بهار ای فقیر قانع باش
* چو باغبان نگذارد که سیب و گل چینی
شعر کامل
سعدی
* سپید و سیاهست هر دو زمان
* پس یکدگر تیز هر دو دوان
شعر کامل
فردوسی