لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 181 : آتش اندر خرمن ما زد رُخت وین روشنست
غزل شمارۀ 182 : یاقوت لب تو قوت جانست
غزل شمارۀ 183 : مگو که قطع بیابان عشق آسانست
غزل شمارۀ 184 : دلم زهجر خراسان از آن هراسانست
غزل شمارۀ 185 : کیست آن شوخ که مهمان تهی دستانست
غزل شمارۀ 186 : آن کیست سواره که بلای دل و دین است
غزل شمارۀ 187 : روی خود را مگو شریک مَه است
غزل شمارۀ 188 : ای که جان و دل آگاه ترا همراه است
غزل شمارۀ 189 : مَه شمع شب افروز و رُخت نور تجلی است
غزل شمارۀ 190 : سینۀ تنگم نه جای چون تو زیبا دلبریست
غزل شمارۀ 191 : مرا از درد تو بر سینه داغی است
غزل شمارۀ 192 : دلم پیرانه سر با خردسالیست
غزل شمارۀ 193 : چرخ را جام نگون دان کز می عشرت تھی است
غزل شمارۀ 194 : این شهسوار حُسن جانم فدای تست
غزل شمارۀ 195 : در همه شهر دلی کو که نه خون کردۀ تست
غزل شمارۀ 196 : صبح دولت را فروغ از آفتاب روی تست
غزل شمارۀ 197 : نقاش ازل کان خط مشکین رقم اوست
غزل شمارۀ 198 : جفای تو که بسی خوش تر از وفای منست
غزل شمارۀ 199 : تویی که درد و غمت یار ناگزیر منست
غزل شمارۀ 200 : این همه خونابه کاندر چشم گریان منست
غزل شمارۀ 201 : ز دل زبانۀ آتش که در دهان منست
غزل شمارۀ 202 : هر نشان کز خون دل بر دامن چاک منست
غزل شمارۀ 203 : نامه کز جانان رسد منشور اقبال منست
غزل شمارۀ 204 : حریم منزل جانان برون ز عالم ماست
غزل شمارۀ 205 : لاله بی روی تو داغ دل ماست
غزل شمارۀ 206 : ای تُرک شوخ این همه ناز و عتاب چیست
غزل شمارۀ 207 : چنین رخی که تو داری حکایت گُل چیست
غزل شمارۀ 208 : ساقی شراب لعل بگردان بهانه چیست
غزل شمارۀ 209 : باز این خمار در سرم از چشم مست کیست
غزل شمارۀ 210 : باز چشمم دُرفشان از لعل گوهربار کیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بی حجاب تن خاکی نرسد جان به کمال
* پسته بی پوست محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* روی خندان تو تا انجمن آرا گردید
* خنده شد گوشه نشین در لب شیرین دهنان
شعر کامل
صائب تبریزی
* اشک اگر پای شفاعت نگذارد به میان
* که جدا می کند از هم دو صف مژگان را؟
شعر کامل
صائب تبریزی