لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 241 : لبت قوت جان از شکر خنده ساخت
غزل شمارۀ 242 : بیا که چرخ مشعبد هزار شعبده ساخت
غزل شمارۀ 243 : چشمت ز غمزه تیغ و ز مژگان خدنگ ساخت
غزل شمارۀ 244 : سودای عشقت از دو جهانم یگانه ساخت
غزل شمارۀ 245 : بیا که شاهد بستان ز رخ نقاب انداخت
غزل شمارۀ 246 : پرتو شمع رُخت عکس بر افلاک انداخت
غزل شمارۀ 247 : بر فلک دوش از خروش من دل اختر بسوخت
غزل شمارۀ 248 : غمت روز مرا رسم شب آموخت
غزل شمارۀ 249 : لب گشادی تا سخن گویی دُر سیراب ریخت
غزل شمارۀ 250 : خط تو در دامن گل سنبل سیراب ریخت
غزل شمارۀ 251 : دلم چون داستان غم فرو ریخت
غزل شمارۀ 252 : درمانده ای به حکم قضا از بلاگریخت
غزل شمارۀ 253 : دل رُخت را ز روشنی مَه گفت
غزل شمارۀ 254 : دی که آن نازنین سخن می گفت
غزل شمارۀ 255 : باده تا چاشنی ای زان لب چون نوش گرفت
غزل شمارۀ 256 : آن سفرکرده کش از ما دل گرفت
غزل شمارۀ 257 : دل که روزی چند با دیدار جانان خو گرفت
غزل شمارۀ 258 : آن نه خطّست که گرد رخ زیباش گرفت
غزل شمارۀ 259 : ما امید از دوست ببریدیم و رفت
غزل شمارۀ 260 : آنکه بر گُل گره از جعد سمن بوی تو بست
غزل شمارۀ 261 : ابر نیسان سایه بان بر طارم گردون زدست
غزل شمارۀ 262 : این زمینی است که سرمنزل جانان بودست
غزل شمارۀ 263 : دلم از خُم صفا جام مصفّا زده است
غزل شمارۀ 264 : تُرک گلچهرۀ من خیمه به صحرا زده است
غزل شمارۀ 265 : مرا عشق عزیزی خوار کردست
غزل شمارۀ 266 : چشمم خیال قد تو جز نخل تر نبست
غزل شمارۀ 267 : کس شیوۀ آن دلبر چالاک ندانست
غزل شمارۀ 268 : ای که هرگز نشود زلف کجت با ما راست
غزل شمارۀ 269 : چه گویم کز فراقت چونم ای دوست
غزل شمارۀ 270 : دور از رخ تو چنانم ای دوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
* وین ماجرا به سرو لب جویبار بخش
شعر کامل
حافظ
* قطره آبی که دارد در نظر گوهر شدن
* از کنار ابر تا دریا تنزل بایدش
شعر کامل
صائب تبریزی
* پروای سرد و گرم خزان و بهار نیست
* آن را که همچو سرو و صنوبر قبا یکی است
شعر کامل
صائب تبریزی