لینک اشتراک گذاری
کپی شد
وحشی بافقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : کی اهل دل به کام خود از دوستان برند
غزل شمارهٔ 212 : ز عشق من به تو اغیار بدگمان شده‌اند
غزل شمارهٔ 213 : یاران خدای را به سوی او گذر کنید
غزل شمارهٔ 214 : سرت از غرور خوبی به کسی فرو نیاید
غزل شمارهٔ 215 : روزها شد تا کسم پیرامن این در ندید
غزل شمارهٔ 216 : تو خون به کاسهٔ من کن که غیرتاب ندارد
غزل شمارهٔ 217 : به لب بگوی که آن خندهٔ نهان نکند
غزل شمارهٔ 218 : چرا ستمگر من با کسی جفا نکند
غزل شمارهٔ 219 : پرسیدن حال دل ریشم بگذارید
غزل شمارهٔ 220 : آیین دستگیری ز اهل جهان نیاید
غزل شمارهٔ 221 : که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید
غزل شمارهٔ 222 : روم به جای دگر ، دل دهم به یار دگر
غزل شمارهٔ 223 : دل و طبع خویش را گو که شوند نرم خوتر
غزل شمارهٔ 224 : آخر ای مغرور گاهی زیر پای خود نگر
غزل شمارهٔ 225 : گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار
غزل شمارهٔ 226 : جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
غزل شمارهٔ 227 : عزلت ما شده سر تاسر دنیا مشهور
غزل شمارهٔ 228 : شده‌ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز
غزل شمارهٔ 229 : مست آن ترک به کاشانه من بود امروز
غزل شمارهٔ 230 : دوش پر عربده‌ای بود و نه آنست امروز
غزل شمارهٔ 231 : ای دل بی جرم زندانی، تو در بندی هنوز
غزل شمارهٔ 232 : وه که دامن می‌کشد آن سرو ناز از من هنوز
غزل شمارهٔ 233 : گر چه دوری می‌کنم بی‌صبر و آرامم هنوز
غزل شمارهٔ 234 : هست از رویت مرا سد گونه حیرانی هنوز
غزل شمارهٔ 235 : شرح ضعفم از سگان آستان خود بپرس
غزل شمارهٔ 236 : مغرور کسی به که درت جا نکند کس
غزل شمارهٔ 237 : ای دل به بند دوری او جاودانه باش
غزل شمارهٔ 238 : عشق می‌فرمایدم مستغنی از دیدار باش
غزل شمارهٔ 239 : تن اگر نبود ز نزدکان چو شد گو دور باش
غزل شمارهٔ 240 : ترک ما کردی برو همصحبت اغیار باش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یکی را سنبل از گل بر کشیده
* یکی را گرد گل سنبل دمیده
شعر کامل
نظامی
* پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت
* هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن
شعر کامل
حافظ
* در دست چه دارند بجز کاسه خالی
* آنها که درین باغ چونرگس نگرانند
شعر کامل
صائب تبریزی