لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 121 : شوری به سر افتاده، رسوای محبّت را
غزل شمارۀ 122 : شهیدان تو را ای نونهال سرگرانیها
غزل شمارۀ 123 : پس از ما تیره روزان روزگاری می شود پیدا
غزل شمارۀ 124 : مکن دشوار از تن پروری آزادی جان را
غزل شمارۀ 125 : در فتح باب میکده باشد گشاد ما
غزل شمارۀ 126 : نخواهد برد از ما صرفه ای خصم عنيد ما
غزل شمارۀ 127 : جنون را کارها باقی ست با مشت غبار ما
غزل شمارۀ 128 : شده گويا به عشق، تا لب ما
غزل شمارۀ 129 : مستی بوسه می دهد نشئۀ دلپسند ما
غزل شمارۀ 130 : عشق بود چاره گر، جان غم آلود را
غزل شمارۀ 131 : ای که به طرۀ ره زنی، دین هزار ساله را
غزل شمارۀ 132 : نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را
غزل شمارۀ 133 : از زلف تو داریم پریشانی خود را
غزل شمارۀ 134 : فکندم چاکها در جیب جان بی تابی خود را
غزل شمارۀ 135 : ز خورشید قیامت گر کنم بالین سر خود را
غزل شمارۀ 136 : نمی گوید کسی امروز چرخ بی مروّت را
غزل شمارۀ 137 : ز بیگانه پرداخت بوم و برم را
غزل شمارۀ 138 : به گردن تا به کی گیرد خزان خون بهارم را؟
غزل شمارۀ 139 : بی تو سبیل کرده ام خون دل شهید را
غزل شمارۀ 140 : با غمزه بکش بستۀ پیمان وفا را
غزل شمارۀ 141 : رخش از نكهته خط داده جانی خاکساران را
غزل شمارۀ 142 : هلاک جلوه ام قدّ قیامت دستگاهان را
غزل شمارۀ 143 : کشم خط از سواد خامه زلف عنبرافشان را
غزل شمارۀ 144 : ای جنّت نقد از رخ زیبای تو ما را
غزل شمارۀ 145 : مزار فیض بخش ماست، گلگشت چمن ما را
غزل شمارۀ 146 : در رهگذار جلوۀ گلگون سوار ما
غزل شمارۀ 147 : نمی بندد دلی از لقمه ای هرگز دهانی را
غزل شمارۀ 148 : دیده شو، آن رخ خورشید لقا را دریاب
غزل شمارۀ 149 : سنگ و سفال میکده گوهر کند شراب
غزل شمارۀ 150 : عاشق مهجور، وصل دلستان بیند به خواب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ذره ذره کاندرین ارض و سماست
* جنس خود را هر یکی چون کهرباست
شعر کامل
مولوی
* هشیار به هنگامۀ محشر نتوان رفت
* ای کاش که از سایۀ تاکم گذرانند
شعر کامل
حزین لاهیجی
* کو مطرب عشق چست دانا
* کز عشق زند نه از تقاضا
شعر کامل
مولوی